Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η απόφαση του ΣΦΕΕ (Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος) για μείωση των χορηγιών και των εγγραφών στα ιατρικά συνέδρια κατά 30%. Ως κύριες αιτιολογίες αναφέρονται: «η δημόσια υποχρηματοδότηση στο χώρο του φαρμάκου που έχει οδηγήσει στη γιγάντωση των υποχρεωτικών επιστροφών για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις σε συνδυασμό με τις ισχυρές πιέσεις στον τομέα του κόστους λειτουργίας τους».
Θεωρείται δηλαδή ότι η μείωση της υποστήριξης που παραδοσιακά παρέχει η Φαρμακοβιομηχανία στη συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση μπορεί να εξισορροπήσει τη μείωση της κερδοφορίας της. Και να ασκήσει πιέσεις στην πολιτεία για τον εξορθολογισμό της μνημονιακής ρήτρας του clawback και του rebate.
Όμως πότε ακριβώς και με ποια ηγεσία το Υπουργείο Υγείας ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τη συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση; Η αλήθεια είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με τη χρηματοδότηση παρά μόνο με ανεπιτυχείς προσπάθειες ελέγχου και περιορισμού της.
Από την άλλη πλευρά, ποιο ακριβώς είναι το ποσοστό των εξόδων της Φαρμακοβιομηχανίας που κατευθύνεται στην υποστήριξη των ιατρικών συνεδρίων ώστε να δικαιολογείται μια τέτοια απόφαση; Σκοπεύουν οι επιχειρήσεις παράλληλα να μειώσουν τα έξοδα που κατευθύνονται στην επικοινωνία και σε παρεμφερείς πανάκριβες υπηρεσίες τρίτων;
Όλο το θέμα που δημιουργήθηκε αποτελεί μνημείο υποκρισίας.
Η εκάστοτε πολιτεία αδιαφορεί, όταν δεν αντιστρατεύεται τη συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση. Και βολικά αφήνει τη χρηματοδότηση της αποκλειστικά στη Φαρμακοβιομηχανία.
Οι επιστημονικές εταιρείες και τα γραφεία διοργάνωσης συνεδρίων προσπαθούν τώρα να διαπραγματευτούν με τον ΣΦΕΕ σαν να είναι θεσμικός παράγων με αρμοδιότητα την ιατρική εκπαίδευση. Χωρίς βέβαια πιθανότητα επιτυχίας αφού η Φαρμακοβιομηχανία προσπαθεί απλά να συμμαζέψει το «πορτοφόλι της».
Τέλος ο ΣΦΕΕ, ο οποίος πρωτοστάτησε πριν 10 χρόνια στον εξορθολογισμό του αλόγιστου «ιατρικού τουρισμού» τώρα αποφασίζει να στραγγαλίσει οικονομικά τα ιατρικά συνέδρια «καίγοντας τα χλωρά μαζί με τα ξερά». Γιατί βέβαια ο απαράδεκτα μεγάλος αριθμός συνεδρίων ή «συνεδρίων» μόνον τη συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση δεν εξυπηρετούν. Θα περιμέναμε όμως από τον ΣΦΕΕ αντί της οριζόντιας μείωσης να θεσπίσει την ουσιαστική αξιολόγηση των ιατρικών συνεδρίων (πραγματική, ενεργό συμμετοχή των συνέδρων, διεπιστημονικότητα, ευκαιρίες σε νέους επιστήμονες, σύγχρονη και μη κατευθυνόμενη προσφορά γνώσεων, αυτορρύθμιση φορέων κλπ). Και να αυξήσει τη δαπάνη του σε όσα ιατρικά συνέδρια θα περνούσαν τον πήχη της αξιολόγησης με μηδενική συμμετοχή σε όσα δεν έπιαναν τη βάση.
Τέλος, όσον αφορά την απαράδεκτη συνέχιση της εφαρμογής του clawback και του rebate ενώ παράλληλα οι εταιρείες υποχρεώνονται μέσω της διαπραγμάτευσης να προσφέρουν πραγματικά χαμηλές τιμές, η αντίδραση της Φαρμακοβιομηχανίας μπορεί να είναι μία και μοναδική, αυτή που θα εφάρμοζε κάθε μικροέμπορος. Εάν η τιμή του προϊόντος δεν καλύπτει το κόστος, τα έξοδα και το λογικό κέρδος, ο έμπορος αποσύρει -έστω προσωρινά- το προϊόν από την αγορά. Άλλος αποτελεσματικός τρόπος αντίδρασης στην αυθαιρεσία της πολιτείας δεν υπάρχει. Διαφορετικά οι εργαζόμενοι στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις αργά ή γρήγορα θα ψάχνουν για δουλειά, το φάρμακο δεν θα υπάρχει στη χώρα γιατί θα εξάγεται λόγω των χαμηλών τιμών και τα νέα καινοτόμα φάρμακα δεν θα έρχονται στη χώρα.
Ολοταχώς 50 χρόνια πίσω!
Παναγιώτης Τρόντζας
